DÜNYA ENGELLİLER GÜNÜ ŞİİRLERİ

HAYAT HERKESE GÜZEL

Gücünüz yerindeyse,

SağIıkIıysa başınız,

Bir engelli görürseniz,

SevgiyIe yakIaşınız.

EngeIIi kardeşIerim,

AsIa üzüImeyiniz.

Hayat herkese güzeI,

BizIerse sizinIeyiz.

BABAM

Doğuştan sakattı babacım benim

Sakatlığını değil  azmini hissettim

Pek çok baba gördüm inanın bana

Babam gibi baba görmedim daha

Çok şükür kızım derdi hep bana

Bir bacağım sağlam diğeri sakatsa

Bak bacağı olmayan da var hayatta

Teşekkür ederim babacım sana

Yürekli olmayı öğrettin bana

Şanslıyım aslında anlamasanız da

Çünkü hayata bağlılığıyla

Olaylara hep iyi yönüyle bakmasıyla

Örnek oldu daima babacım bana

Teşekkür ederim babacım sana

                        Şebnem İNAL

 ENGELLİLERİ SEVMELİYİZ

Engellileri sevmeliyiz

Onlar sevilmeyi istiyorlar

İlgi saygı istiyorlar

Onların hakkı var sevilmeyi övülmeyi

 

Ama insanlar öyle değil ki

Hor görmesinler hakir görmeyecekler

Bu onların sevgi değil sadece üzüntü

Onların da istediği bu sevilmeyi

İnsanlar gibi çocuklar gibi

Bizler engellilere ilgi göstermeliyiz sahip çıkmalıyız

Sevmeli saymalı onları

Biz de bir gün engelli olabiliriz unutmayalım

Bizlerde engellilerin yardımına koşmalıyız

Keşke insanlar bu kadar sevgi saygılı

Hoşgörülü olsalar ne güzel olurdu

Engellileri sevmeliyiz

Demet Akkoyun

ENGELLİLER HAFTASI

Gücünüz yerindeyse,

Sağlıklıysa başınız,

Bir engelli görürseniz,

Sevgiyle yaklaşınız.

İnan kimse istemez,

Eksik olsun bir yeri.

Sağlamsan şükret,

Değerlendir günleri.

Engelli kardeşlerim,

Asla üzülmeyiniz.

Hayat herkese güzel,

Bizlerse sizinleyiz.

BİZLER ÖZÜRLÜYÜZ
 
Kimimiz işitmez, kimimiz görmez
Bizler özürlüyüz, kusurlu değil.
Korkmayın bunlardan hiç kimse ölmez
Bizler özürlüyüz kusurlu değil.

Bak gözüm görmezde resim yaparım,
Ben de bu yolları hep adımlarım
Bende bir bireyim her yerde varım
Bizler özürlüyüz, kusurlu değil.

Bak onun kulağı duymuyor, neyler
Hepsi nota bilir, şarkılar söyler
Bize acımasın ağalar beyler
Bizler özürlüyüz kusurlu değil.

İbrahim Coşar

ARKADAŞIM

Engeli varmış olsun,

O benim arkadaşım,

Arabasını sürer,

Beraber dolaşırım.

Ara sıra dünyaya,

Onun gözüyle bakarım.

Haline şükretmeyenin,

Aklına yanarım.

Kolay değil yaşamak,

Hele engelin varsa.

İsterim ki dünyada

Herkes sağlıklı olsa!

İsmail SAĞIR

RÜYAM

Görüyorum her gece,
Gerçekleşir mi bilmem.
Rüyamdaki umutlar.
Annem hayırdır dedi.

Yürüyordum ben de.

Beyaz çiçekler arasında.
Çiçeklerin beyazlığı,
Adeta beni büyüledi.

Koşup oynamak istedim.
Hayatımdaki eksiklikleri,
Rüyamda yapmak istedim.
Engeli aştım sandım.

Feryatla uyandım.
Anne, baba koşun!
Ben yürüyorum dedim.
Babam kucaklayınca beni,

Rüyamda kaldı hayallerim.

DESTEK OLUN BİZE

Görmesem de gözlerimle,

Hissederim gönlümle.

Duymasam da sesinizi,

Takip ederim işaretlerinizi.

Adım dahi atamasam da

Sizler destek olmalısınız bana.

Engelli denilse de benim gibi insanlara,

Kimseye engel değiliz biz, hayatta.

Şefkat gösterin, tutun elimizden,

Bizi seven insanlar, anlar halimizden.

Yardım edin, destek olun bize,

Biz de insanız, kabul edin bizi de.

                                  Merve KALKAN

KALDIR AT ENGELLERİNİ

Gökyüzünün derin mavi boşluğundan büyülenmiyorsan,

Bir kelebeğin kanadı seni senden almıyorsa,

Şaşırtmıyor, sarsmıyorsa zarafeti daldaki çarkıfeleğin,

Örümceğin ağındaki mucizeyi görmüyorsan,

Yüreksel engellisin, kaldır at engellerini…

Parmaklarını bir buğday başağında gezdirdiğinde

Gözlerin dolmuyor, yüreğin hızla çarpmıyorsa,

Bir canlıyı avuçlarında nazikçe tutup

Onun nabzıyla derin düşüncelere dalmadıysan sessizce,

Yüreksel engellisin, kaldır at engellerini…

Daldaki elmaya zıplamadıysan,

Yürümediysen gür yeşilliklerde yalınayak,

Çömelip dertleşmediysen yerdeki karıncayla

Deredeki taşla hiç kesilmediyse topukların,

Ve peşinden koşmadıysan kuşların,

Yüreksel engellisin, kaldır at engellerini…

İnce bir keman sesi ruhunun en derinine işlemiyor,

Kuş cıvıltılarıyla neşelenmiyorsan,

Dalgalar konuşmuyorsa seninle,

Rüzgârı, yağmuru, toprağı duyamıyorsan,

Yüreksel engellisin, kaldır at engellerini…

Görmüyor, dokunmuyor, hissetmiyor, duymuyorsan

Tatmıyorsan hayatı en son zerresine kadar,

Kokusunu çekmiyorsan ciğerlerine taze ekmeğin

Anlamıyorsan kıymetini elindekinin,

Yüreksel engellisin, kaldır at engellerini…            

                                           Fatma DUMAN                      

Sen Özürlü Olsaydın

Kader sana ansızın indirseydi tokadı

Ömrünün baharında sararıp ta solsaydın

Bir anda uçup gitse dizlerinin takatı

Böyle mi düşünürdün sen özürlü olsaydın

Tanrım sana bu güzel elleri vermeseydi

Masmavi gökyüzünü gözlerin görmeseydi

Dünyada olanlara aklın hiç ermeseydi

Böyle mi düşünürdün sen özürlü olsaydın

Candan sevdiğin biri bu hale düşse idi

Belki sana bir ibret belki bir hisse idi

Felek sana müebbet bir ceza kesse idi

Böyle mi düşünürdün sen özürlü olsaydın

Kutsaldır özürlüye vereceğin her emek

Ona nasılsın deyip yüzüne gülümsemek

İnsana yakışır mı ondan bana ne demek

Böyle mi düşünürdün sen özürlü olsaydın

Neden hor görüyorsun tanrı verdiği canı

Belki onunda vardır senden üstün bir yanı

Asla dilemem ama Allah korusun hani

Böyle mi düşünürdün sen özürlü olsaydın

Gelin bu insanlara artık sahip çıkalım

Çevresine örülmüş duvarları yıkalım

Vicdanına danışıp bir hesap yap bakalım

Böyle mi düşünürdün sen özürlü olsaydın

İbrahim Yavuz

Kör ile Kötürüm

— Bak arkadaş, ne ben sağlam
Bir adamım...
— Ne ben tamam
Bir insanım.
— Ben kötürüm,
— Ben de körüm;
Hem anadan doğma körüm,
Ben düşündüm ki ikimiz
Tam bir insan olmak için
Her şeye malikiz: Senin
Kuvvetli bacakların var.
Benim gözlerim de bakar.
Ben senin gözün olurum.
Gecen, gündüzün olurum.

— Ben de sana bacak, ayak
—Öyleyse hiç düşünme, kalk!
Senin için
Ben bakarım ve görürüm
— Ben de seni istediğin
Yere alır, götürürüm.
Böyle işte;
İki mihnet birleşince
Bir teselli hasıl olur,
Mihnetliler de kurtulur.
Yazar: Tevfik FİKRET

Haykır

O koltuk değnekli,
Utançla yere bakan kadına seslenmek istiyorum,
Kadın, hayatı yakala!

O elleriyle konuşan,
Çoğu insanın anlamak için çaba dahi sarf etmediğini bilen,
O gözleriyle göremeyen, ama insanların kıs kıs gülmelerini duyan,
“Vah zavallı” gülümsemelerini hisseden kadına seslenmek istiyorum,
Kadın, hayatı yakala!
O hasta, terk edilmiş, ölmek üzere olan,
O yabancı topraklardaki tekerlekli sandalyedeli kadına,
O zihni eziyetler çekmiş ya da farklı olan kadına seslenmek istiyorum,
Kadın, hayatı yakala!

O işaret eden ve gülenlere, acıyanlara,
Sakat kızkardeşlerine büyüklük taslayanlara
Seslenmek istiyorum,

Şair: Shelley Barry

Engelli Yürekler

Yaşamadan bilinmez
Çektiğiniz acılar
Engelli diyorlar size
Asıl engelli o kuş kafalılar
Yaşam adil değil size
Sizin bunda suçunuz ne
Gözünüzü açtınız dünyaya
Kim bilir ne sıkıntılar çektiniz
Ne zorluklara göğüs gerdi Ana Babanız
Büyüdünüz çocuk oldunuz
Çoğu zaman oyuna alınmadınız
Bir kenarda dışlandınız
Ağlamaklı gözlerle
Oyun oynayan çocuklara baktınız
Göz yaşlarınızı hep içinize akıttınız
Genç oldunuz eve yük olduğunuzu düşündünüz
Eve ekmek getirip bir şeylerin ucundan tutmak
Kendinizi göstermek istediniz
Ama ne yazık ki sağlam insanların
İş bulup çalışamadığı bir ortamda
Sizin ne şansınız olabilirdi
Yaşam adil olmadı ama unutmayın ki
Hepiniz baş tacımız bizim kardeşimizsiniz

(Mustafa Derya Kalafat)

Severek Taşıyorum Ben

Ömrümün en güzel çağlarındayım
Evimde müebbet yaşıyorum ben
Gönlümün karakış dağlarındayım
Yolları bastonla aşıyorum ben

Bu tercihim değil, kaderim benim
Rabbim bir dert vermiş, yaşar giderim
İsyankar değilim, şükür ederim
Asi olanlara şaşıyorum ben

Kulağım duymuyor, anlamam sözü
Devreye sokarım şu bir çift gözü
İnsanlarda şaşkın görünce yüzü
Çaresiz başımı kaşıyorum ben

Üzülürüm, gül dalında solunca
Üzülürüm, bir kul mahzun olunca
Birileri bizi gırgır alınca
Sinirden ağlıyor, coşuyorum ben

Sizler bu dünyayı mutlu yaşarken
Nice zorlukları bir bir aşarken
Yemyeşil kırlarda gezip, koşarken
Engelsiz yollarda düşüyorum ben

Ne bir dostum oldu, ne vefalı yar
Yüzüm hep gülerken, kalbim kan ağlar
Size mevsim bahar, bana boran, kar
Temmuz sıcağında üşüyorum ben

Kiminiz dünyayı gerçek görüyor
Kimi bana inat kibir yürüyor
Bedenimi kızgın bir kor bürüyor
Ateşler içinde pişiyorum ben

İkincil şahısım, engel olunca
Dünya küskünümdür, kafa yorunca
Bir dost gelip halim hatrım sorunca
Kırk yerden yaramı deşiyorum ben

Engelim; ne suçum, ne de günahım
Ne bir isyanım var, ne de eyvahım
İnlesem semaya çıkardı ahım
Bu yükü severek taşıyorum ben


Murat Karababa

 Karanlıklarda Işık Aramak

ben görmüyorum
dünya güzelliklerine kapalı gözlerim
hey.. sen
(karanlıklarda ışık aramak)
nasıl bir duygu bilir misin
benim gözlerim, ışığım olur musun
ıhlamur çiçeğinin kokusunu algılarım
taa, yüreğimin derinliklerinde hissederim
ama; göremem
dalganın kıyıyla sevi'lerine tanık olurum
aşklarıyla aşka gelir coşarım
ama; göremem
gece olur gökyüzünü düşünürüm
çakmak çakmak yıldızlarla dolu
gökyüzü
o an
bir dilek tutmak gelir içimden
tuttum
o da ne
bir yıldız'mı kaydı
söylesene
işte böyle
karanlıklarda ışık arıyorum
hey.. sen
benim gözlerim, ışığım olur musun
hey.. sen
bir de beni dinle! sen
bahsettiğin güzellikleri görüyorum ben
ama
ne ıhlamur çiçeğinin kokusunu alıyorum
ne dalgayla kıyının aşkını yüreğimde hissediyorum
ne de çakmak çakmak yıldızlar bana göz kırpıyor
seni dinlerken anladım ki
gören sen, görmeyen ben
ışıklar içinde ışıksız kalmışım
hey.. sen
ben senin dünyanda gözlerin olayım
sen benim ruhum da ışık ol
karanlık dünyalar, karanlık ruhlar
ışıkla buluşsun

Nuran Uzun

 Ben Engelliyim

Sözlerim değişmez aynıdır kalbim
İhanet etmem dostluğa ben engelliyim
Baktığını gören sevgi ile bakar gözlerim
Sizin gibi olamam hayata tutunan biriyim

Kalemim sivri keskin yazar
Sırrım mürekkebinden sızar
Bilse derdimi Fırat çoşkun azar
Ben engelliyim özümden aşk tozar

Şubat bitmek bilmez saniyeler bin sene
Dermansız dertler milyon eklendi bine
Hayat denen şey dayanmış enseme
Ben engelliyim bakmam insan elbisesine

Yalan nedir bilmeden yalanla dost olmuşum
Tok gezerken aç unutulmuş garip komşum
Sevgiye el veren derviş Mevlana Yunus'um
Ben engelliyim anlayana ayandır sözüm


Yılmaz Öztürk